Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

quinta-feira, 23 de fevereiro de 2012

Nun hai nuite na cidade

Bai alta la lhuna

scundida atrás de cimento

na cidade que nun drume.

Adonde stás lhuna que nun te beio,?

i, se por sfregantes

se m´asparece que t´assomas,

an tiricas rasgadas de cielo,

lhougo me scapas

i me deixas ancandilada

pu las lhuzes de las gambiarras

colgadas a mejar die.

Tampouco beio streilhas,

nien sequiera la buieira

a mandar salir la buiada.

Ye por isso

la solidon de la casa,

puis la nuite nun ye nuite

i lhougo nace la manhana.

Nun se drume la cidade,…

nien las álboles,

nien la giente

de tanto fugir;



Solo la lhuna i las streilhas

sien cielo para relhuzir.

quarta-feira, 22 de fevereiro de 2012

Febreiro, l caldaroteiro

Mie abó Ana cuntaba-me muita cousa. Nun sabie ler nien screbir mas era ua mulhier que sabie muito i nada se l çquecie.
Lembra-se-me de me dezir que Febreiro era un més mui caldaroteiro, (eilha dezie Fubreiro).
"Sabes porque Fubreiro ye un més mais pequeinho que ls outros!?" You oubie-la sien piçtanhar ls uolhos.
"Ua beç el birou-se para Márcio i dixo-le: Á cumpadre, tu que fazes uas potadas tan grandes de caldo porque percisas de quemer mais, por causa de ls tous dies mais grandes, bien me podies baler a mi, dando-me caldo que tanto me gusta.
Dar-te caldo?, percurou-le Márcio cumo que meio scandalizado cun la ousadie de l outro namoriscador.
Mas nien penses que te dou l caldo, més namoriscador, siempre a fazer pouco de Janeiro cun las tues raças calientes de sol, a fazé-le cerrar ls uolhos, el que nun ls ten aquestumados a tanta lhuç.
Sabes Márcio, you tengo pouco tiempo lhibre. Tengo que te purparar a ti las cousas para que las tues fronças apuis ancomécen a medrar i apuis béngan a ti las flores i cuntinen porende alantre. Stás a ser anjusto comigo, you que afinal tengo tanto trabalhico para derretir las carambinas para que tu nun trites!...  A las bezes nien tiempo tengo para quemer, quanto mais pa l fazer... Cumo ye que cun poucos dies serei you capaç de fazer nacer, por eisemplo, las merujas!?
Márcio nun fui an cantigas...
Dou-te uas potadas de caldo mas tenes que me dar dous dies por cuonta, arrespundiu-le.
Ui, isso ye muito, cuntestou-le Fubreiro.
Apuis de grandes regateios, alhá trecióran i, quedou treminado que le darie dous dies, mas que de quatro an quatro anhos serie só un.
Por isso, mie nina, Fubreiro ten binte uito dies i, de quatro an quatro anhos, ten binte nuobe."
Anquanto nina essa era la rezon i mais ningua. Nun habie mais nada para me justeficar aquilho.


A la cuonta disso, lhembra-se-me desta stória.


Quando you benie a almorçar a casa apuis de la scuola, ls mius staban ne l termo a fazer pu la bida. L caldo staba nun caçulico stribado al lhume acobelhado, para que la cinza le mantenira caliente. Apuis la tora para quemer anriba l pan quedaba-me na mosqueira. Las mais de las bezes, nó porque nun me gustasse l caldo, mas porque me lhebaba tiempo a quemer i por isso menos me quedaba para jogar até la hora de antrar pa la scuola, iba para andrento la caldeira. Pegaba na tora i ne l pan, i, ála que se fai tarde,! scaleiras abaixo i apuis siempre a correr rue arriba.
Naquel die, nien sei porquei, eilhes andaban pulhi.
Lhembra-se-me que staba cun mie mai, mie mai mesmo, a pie de la corteilha i, mie abó Ana, a quien you chamaba mai Ana, tamien polhi andaba.
La cozina era arriba, a la punta de riba de las scaleiras de piedra, scaleiras de fuora que acaban na barandica cun dues puortas, ua para un quarto de drumir, outra pa la cozina.
Mie mai mandou-me a quemer l caldo.
Lhembra-se-me que era un die soalheiro i you habie stado a quemer ua selada de merujas, cun pan i mais algo a pie de la ramalhada, a la brigada, a sabé-me pula bida, you que siempre fui alrabaceira para seladas, cumo siempre me dezien.
Bai a quemer l caldo,! diç-me mie mai.
Nun le quiero, arrespundi-le.
Mie mai nun se fizo de paracismos: Anton bou you a quemé-lo i, inda dezindo isto, ancomeçou a chubir las scaleiras cun la libaraçon de lhiebre.

Á mai Ana, acudi-me! Fubreiro bai-me a quemer l caldo!...
Claro que isto birou stória na aldé i mie mai nun quedou cun l´alcunha de Febreiro porque na Speciosa nun era mui ousual tenéren-la todos. Só alguns la tenien.



Apuis que medrei, daprendi que la rezon ye bien çfrente i nun ten nada a ber cun l caldo, mas para mi, esta ye la rezon que nunca se me çquece.

Arquivo do blogue