Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sábado, 28 de abril de 2012

Á tu, amor miu?!







Bamos a fazer pan
Á tu, amor miu!?


Botamos-le  furmiento
Para que puoda spertar
You mexo la massa
Anté ansarapolhar.
Tu bás ajudando
Até te cansar.
Arroijas l forno
Qu´anda algo friu
Bamos a fazer pan
Á tu, amor miu!
Passas l ranhadeiro
Até chiçpas salíren
Pones-le la tapadeira
Para nun çcair.
Stá cozido l pan
Ora si, amor miu!?
Tiramos-lo anton
Deixa-me tentiar
Tapamos-lo c´un lhençol
Para nun apanhar friu
Nun se báia a amonar.
Que buono stá l pan
Ora si, amor miu?


sexta-feira, 20 de abril de 2012

Abril há-de granar an Maio!



Será qu´Abril
cuntinará a fazer medrar la spiga?
Será que Maio cumprirá l que debe
para que l grano medre?

Yá nada ye
cumo fui un die
i l spiguil d´Abril
sal tan amubida
porque Maio nun dá
l grano a sue spiga

Yá l tiempo
i ls adaijos nada mándan
quando ls mercados
apodrécen las senaras!...

Lhebanta l crabo, Abril
anque te sintas catibo!...
Lhebánta la mano
i nunca te síntas bencido!

Bénden ls mercados ls países
aprisionan l´eiconomie
Abril i Maio pistánhan
sien saber cumo será
para la spiga apedurar grano

Lhebanta l crabo, Abril
nun deixes de dar tue mano!
 
 

segunda-feira, 9 de abril de 2012

La crise eiqui nun se chega cun dues rezones

Bá, a ber se arranjas modo de matar las pitas qu´eilhas yá pouco pónen, por séren bielhas.
Á mai! Mas nun quereis que bos baia a mercar outras a Alcanhiças para tenerdes algo que fazer que bos oubrigue a dar ua caminadica até la casa de riba pal dar de quemer?
Á pus si! Nun quiero mais pitas!
Anton ls buossos nietos gústan tanto de ls uobos! Tamien nun bos custarie muito...
Por bias destas cousas de bielhos, cumo eiqui se diç, quando acá bengo ando siempre a ber quien me bende uobos caseiros para lhebar para Lisboua porque nun ténen acumparança cun ls de las caixicas de ls sotos i puostos por pitas que nien ténen campo para cagar abuntade quanto mais poder poner uobos de gema amarelhica sien ser a fuorça de quemida que ls faga quelorar, la mais de las bezes ua mistela que parece que até son amarilhos de mais.
Assi ten sido. Lhiebo uas buonas dúzias que quédan an mie casa por nun queréren lhebar lhougo todo i apuis le bou dando quando percísan.
Onte para fazer l folar tamien ls fui a mercar mas nien sequiera tube muita suorte, que éran bien çclorados.

Bai a casa de la tie de Duarte, diç-me l miu que andaba a anzonar na tierra por bias duas mediçones pa las oulibeiras quedáren ancarreiradas i que ls dous bamos a poner.
Que me quererá Eidalina!? Nun sei, diç-me el anquanto sticaba l baraço, sien me dar grande cumbersa.
Duarte ye miu primo carnal, un home a quien you m´arrefiro por rapaç, anque séia só siete anhos mais nuobo que you, sigundo mie mai me dixo.
Alhá me fui you até la punta de riba de l lhugar i scassamente cheguei bi lhougo las mielgas a jogar ne l jardin.
Tu sós Ana Sabel!?
Fui la pormeira beç qu´acertei i nun ambaralhei a Luisa cun Sabel.
Yá bamos a chamar a mai! Esto de mielgos ye mesmo assi... fúrun lhougo las dues a fugir para que sue mai benira de la lojica de trás, adonde ten las pitas i ls polhos.
Á prima,! disseram-me que andaba a saber d´obos. Eu tenho sempre muitos obos e onte inda troixe muitos de Mora, de casa de minha mãe.
Eidalina ye ua rapaza de Mora, zanrascada que nien hai.
Nun me deixou salir de sue casa sien porbar l folar salido dua fornada chena, amassada para mandar a las armanas spalhadas por esse mundo.
Está muito gostoso, Idalina.
Só quier este cibico! Antão é porque nun gosta... Tem que quemer mais!
Mesmo a la moda d´eiqui. Alhá tube que agarrar nun carolo i buer ua pinga.
Olhe prima, parece-me que este ano stará algo sgraniçado que minha mãe tinha tanto obo que partiu uns uitenta i eu para que a fornada me coubesse no forno nun le pude botar quaije auga nenhuma.
Eu também não lhe deito, Idalina! Só a de desfazer o fermento.
Mas o seu não está nada áspero, muito pelo contrário, está muito macio.
Demos de cuonta que la receita fai ua çfrencica antre la mie i la deilha. Eilha bota-le azeite i unto caseiro; you boto-le azeite i manteiga pura, l que fai cun que l deilha tenga ua macieç mais grande por la manteiga tener ua perçantaige d´auga i l unto nó.
Siempre daprendendo...
Bá prima então bou-le a dar os obos. Tenho ali duas cestas deis e pode lebar esses todos que são todos bem fresquitos. Inda tenho mais un alguidarico mas desses nun le dou porque já num são tão frescos.
Á Idalina, mas eu fico mais à vontade se tos pagar porque assim era aqui que viria procurar. Se é para mos dares já não venho porque não me sinto bem.
Benha sempre, prima! Se os tiber dou-le-los, senão digo que nu n´ós teinho.

Fui-me cun mius uobos que nien sei quantas dúzias seran i inda uas trasgas de folar para que l miu porbe. Iba ne l carrico i pensando cun mius betones: Carai, eiqui la giente ten siempre por adonde se baler çque querga trabalhar. Eilhes bíben an Bergáncia i a cada ziquetraque eiqui se pónen para fazer l que percísan de fazer, na laboura, a la criaçon, a cozer ua fornada de pan i todo l que calha.
La crise eiqui nun se chega cun dues rezones.
Apuis pensei: Nun ye por bias de l balor de ls uobos, mas tengo que l mercar uas piticas a mie mai, senó queda-me abornaçada an casa.
Bamos a ber se l friu acaba i l´amanho un modo de se mexer algo mais i de tener mais cun quien falar:
Chicas, chicas! Chicas! Cuitadica, que mansica ye! Mal le topo, queda-se lhougo quetica! Bá quemei yerba, lindas! Chicas, chicas!!!
Pónen to ls santos dies, cuitadicas!!!!
Chicas, chicas!!!!

Arquivo do blogue