Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sexta-feira, 30 de março de 2012

Que mais te puodo falar...

Quiero-te falar de la chúbia
a lhabar l cielo de polagueiras
qu´habien benido de l zerto.
Yá un resfolga sien farfalheira
apuis que ls puolos de las flores
i ls fumos de ls altemobles
se antreduzírun na tierra
i las sementes
a parecéren paixaricos,
de bichos a spera.
Quiero-te falar de l mar,
agora mais sereno,

mais doce i dóndio
a banhar l´arena adonde me deito
i de la scuma de seda
cun que me cubre de beisos.
Quiero falar-te de la bida
que die i nuite m´aceinha
cun sous carinos,
cun sous beisos,
cun sous gustos i zgustos,
cun sous afoutos i sustos,
cun sues alegries i ais.
Quiero falar-te de mi i
muito mais
de l´alegrie que sinto
quando sinto

l tou oulor ne l miu cuorpo,
l tou cuorpo ne l miu cuorpo,
l coro por nós cantado
dua cantiga de deseios,
de prazeres,
de beisos,
ampalpares,
cumo se l coro
fura cantado por un solo.
Que mais te poderei falar
se la fala nun me chega,
se la boç nun se m´eileba;
falo-te apenas mirando
l mar de ls tous uolhos raiados
de berde i castanho
adonde nabego sien remos,
sien bela nien motor.
Que mais te puodo falar,
senó falar-te d´amisade i amor
que son auga pa la sede...


quinta-feira, 29 de março de 2012

Que me dezirás!, percuro you

Que me dezirás de l mar
que tanta auga m´arrama
i de sal, me cubre l peito!?
Que me deziras d´abril
ne l márcio que nun ancanhou!?
Que me dezirás de las streilhas
que la nuite nun m´amostrou!?
Que me dezirás de las primaberas
an guia que nun medrou!?
Que me dezirás, percuro you.
Quiero apagar las marcas
que la bentaneira deixou
neste zerto que nien pinto,
nien scribo,
cumo se l zerto fura you.
Que me dezirás deste tiempo
sien cherume nien ceçon!?
Que me dezirás doutro tiempo
que tan friu s´assomou
i als poucos me gilou!?
Que me dezirás de las angúrrias 
debanadas an nobielhos,
que me dezirás de las stórias
colgadas na preça de casa
a miráren siempre qu´entro,
de las freijoneiras tumbadas
cun la fuorça de l pulberino
que tanto m´anrodrigou?!
Que me dezirás, percuro you.
Que me dezirás de l amor
que tanta calamunha amostrou,
de la giente fechada an copas, 
a scamugir l´auga de l capote,
l´auga que tanto molhou!?
Que me dezirás, percuro you.
Quiero refazer las perguntas
para ber se me respondes,
mas la boç de tan sumida,
sal de la boca amubida
que me chego a cumbencer
que nun bálen sequiera respuostas
las perguntas de l miu querer.

terça-feira, 6 de março de 2012

Á mundo!?



Faziste-me sierra
L que era prainada
Ye yegre la ancuosta

I la colheita scassa

Meilha-se-me la fouce
De sgarabitar

Á mundo este
Cun tan malo amar!
Para que me dás sierras
Para you arar!?

You sou de prainadas
Ondiadas de mar

Auga de marés
De mar de çanteno
You sou de prainadas
Cun oulor a feno

Que caminos me dás
Para you caminar!?
You sou de caminos
Cun yerba a medrar

Perdo-me an ancruzelhadas
Nos remissacos mareio
Ando a saber de ls caminos
L mais deilhes nun beio

Cánsan-se-me las ruodas
De tanto chiar

quinta-feira, 1 de março de 2012

Ua hourtelana na cidade

Spertei cun l die ancalamunhado. Ls tius i ties de la meteriologie yá habien falado que se andában a cumponer uas borrascadicas.
Apuis que me zeiunei i tomei l miu cafezico, peguei no çachico que só se usa quando la tierra yá stá fabricada i fui-me al huorto para poner ua manada d´alfaces yá mercadas naqueilhes fabos, para que médren algo, anquanto nácen outras ...noutros fabicos que onte sembrei, habendo assi selada siempre. Las de l soto solo me sáben a rumiacos. Alhá las anterrei sperando que l´auga benira pa las regar.
Bó! Se febreiro fui berdugo, que se puode sperar de márcio!
Bou-me a regá-las, pensei. Este lafrau deste márcio nun há-de fazer cousa cun cousa i alhá se m´amólan las mies alfacicas.
Quando sali bien-se uas manchas yá mais scuras ne l chano, seinha que yá habien caído uas pingarotas. Assi i todo, peguei no regador sien criba i fui-las regando an carreironico, cun téntio, para nun l´apertar la tierra nien las smagar an sue tenreç. Mirei pa l cielo ne l que se bien anubradas negras.
Inda me bou a scabar un cachico adonde se dórun ls bróculos para ber se ls terrones se çfázen cun l´auga i mais debrebe la tierra se cozirá, pensei. Scassamente habie dado meia dúzia de guinchadas yá l graniço me lhebaba para ambaixo la baranda, friu nas mies cuosta que nien l çufino de perro. De graniço passou a auga i esta metiu-me mesmo an casa.
Ui que bien chubidica ben, dixe-le a mie mai, quando cun eilha falaba al telfone! Ende yá chobiu, mai,? percurei-le.
Qual quei? Uas pinguitas de nuite que nien dou para molhar l alcatron!
Anton ls alhos, ls antremoços i las fabas yá stan sequitos, cumequiera,? percurei-le.
L mais cierto, mulhier! Inda se you pudira botá-le ua auguita als alhos i a las fabas! Que s´amólen ls antremoços, aqueilha caterba que dizes que ye para dar bida a la tierra. Bá, tu ye que sabes de tues labouras biológicas… Las fabas i ls alhos se se sécan, si ye un prejuizo!
Si m´anrezino bien por nun poder!
Bá mai, nun bos zapancencieis! Nun bedes que yé faziste tanto an tanto anho!
Puis si!... Que se bai a fazer!?

Agora l sol yá relhuç para un lhado de l cielo, eiqui acerca de Sintra. De l outro, inda medra ua scuridon.
Bou-me a botar mais ua correia al cuorpo para ber se lhebanto mais uns terrones, na sprança que benga mais ua marciada pa ls cozer!
Como se diç, hai que ganhar l almuorço que se quemiu!
Nun stá fácel ganhar l´almuorço assi. Stan agora a dezir na telbizon que fui l més de febreiro mais seco de ls redadeiros uitenta i un anho i las eimages que me chégan son d´ua secura de fin de berano.

Apuis pensei para mi: Carai, milagre que mie mai stéia tan anreibada! Eilha nunca habie bido un més de febreiro tan berdugo!



Arquivo do blogue