Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

quinta-feira, 19 de março de 2009

L die de l Pai


Nun sou nada de comemorar este die ou aquel die. Ls dies ténen que ser todos ls dies.
Fiede-me siempre a negócios de quien quier ganhar denheiro cun ls sentimientos de ls outros.
Hoije, l die de l pai, screbi-le esta carta al miu.
Bolou-me de la mano yá quantá.
Scribo para ber se sou capaç de la ir cerrando i para que nun me duola tantíssemo.

…saliste sien çerrona nien mala, acumpanhado pul tou perrico para que naide bisse que te ibas deilhi a Dues Eigreijas a agarrar l camboio.
Habies treminado a scapar de mi, de ti,…i de naide.
Mais adelantre ampunteste-lo i seguiste solico, sien perro i sien mi, cumo stebiste dezanuobe anhos.
Amprenhando de oubido perde-se la anteligença,… queda-se burro i tu assi quedeste!

Perdiste muito, cumo tu me l cunfesseste tiempos apuis, mas yá nada habie a fazer.
L tiempo que se perde, nun se puode ir atrás del. Ye cumo aire, nunca l mesmo.
Nunca debemos deixá-lo scapar nien l deixar passar por nós sien que mos déiamos de cuonta.
L tiempo ye un cabalho alado,…. Deixa rastro mas scamuge-se debrebe cumo l pensar.

Perdiste, todos perdimos…
Perdiste ls mius purmeiros passicos, las purmeiras palabras, l miu daprander na scuola, l arredundar de las formas de nina para moça, i sei alhá que mais…
Perdi you, tamien…
You era la única nina de la família i tenie mais que ls demais, mas assi i todo, faziste-me muita falta…
Oulhaba pa l tou retrato i quedaba tan prouista, gustaba de te tener al pie de mi. Tu eras tan guapo, tan guapo!
Naide tenie un pai tan fermoso cumo tu eras!
Fazies-me muita falta quando iba a lhebar las bacinas i me precurában l tou nome.
Ancolhidica dezie: You nun tengo pai!...
Que anjustiça tamanha para ua nina, fazéran-la mintir!
You bien sabie que l tenie, que eras tu!
Apuis, ansinórun-me que dezisse que era filha de pai ancógnito, oubrigando-me assi, a mintir outra beç.
Mas qual ancógnito se you sabie que eras tu!...
Apuis dezien que era zorra, mas ye un nome tan feio, para mi que era ua nina tan linda, cumo todos dezien!...
Que regime político era aquel que nun oubrigaba a que todos tebíssen l nome, yá que nun fura mais!
Que sociadade era aqueilha que çpreziaba quien mais precisaba de ajuda?
Tamien esso l cumprendi depuis…

Tamien you cumo tu me quije scapar, nó a fugir, mas si atrás de ti.
Nina einocente i sonhadora, dezie que iba pa l Brasil anriba de la burra, lhebaba ls mius bestidos todos, las mies monicas de farrapos, ls sapaticos de cordones, las alparagatas, todo…
Lhebába to las mies pobrezas…
Nunca cheguei a ir, nó porque me faltasse la buntade, mas la burra castanha nunca se apuso.

Soube apuis, quando te coinçi, que tenie hardado la tue capacidade de sonhar i de ouserbar la belheza de las pequeinhas cousas.
Outras cousas tamien hardei i debrebe me l botában an cara, causo nun fússen bertudes.
Nun se me amportaba nada porque you gustaba de ti, mesmo sien te coinçer.
Quando me dezien que era eigualica a ti, quedaba cuntenta cumo un trilho cun trés tabras.

Anhos mais tarde mandeste-mos ir i torneste a amprenhar de oubidos,… quedeste burro outra beç!...
An beç de nós dues, fui l restro de la tue família, toda campante a percura de l árbole de las patacas i ouro.
Nunca achórun nien l’arble nien l ouro!...

Çculpa por te star a dezir isto, mas tu sabes que solo son zabafos.
La scrita fai-me quedar lhebe cumo ye un reissenhor a cantar nua fruncica de freixo.

Apuis faziste-me inda mais falta porque mie mai quedou mi mala i you choraba muito.
Asparecie-se-me que iba a quedar sola no mundo, filha de pai ancógnito i sien mai!...
Coinci-te anhos mais tarde quando yá stabas an Moçambique i me screbiste ua carta pula Páscoa, cun quarenta dólares andrento, tenie you catorze ou quinze anhos.
Ten que ser buono, pensei you!
Cun esta caligrafie tan guapa, el ye un príncepe. Nun se diç que pula letra se queda a coincer la personalidade de la gente?
Besiteste-mos quando you tenie dezanuobe anhos i nunca mais te aparteste de nós.
Deste-me l nome Monteiro que agora tengo i que tanto me eileba.
Lhebeste-me a çcubrir outros mundos i outra sociadade bien çfrente.
Fuste mais que príncepe, miu adorado pai.
Tu para mi fuste un rei i ne ls tous uolhos, faziste de mi la princesa mais linda de l mundo!...

Mas… zgubieste-te-me outra beç, i para siempre!...
Nun boto pinturas nien lhabo l lhado squierdo de la mie cara, para que nun salga l tou cheiro nien l sabor de l tou beiso, mais prelongado que l questume que me deste quando tube que salir de l spital.
Fui l derradeiro que me deste. Nun l sabiemos, mas fui!
Soutordie you dei-te…mas tu a mi nó.
Coinciste-me pul perfume quando me arrimei para te beisar i caírun-te lhágrimas pula cara abaixo, aquielhas cun que te çpediste.
Stabas a drumir cun remédios i nunca mais sperteste, miu reissenhor sonhador!
Fuste inda mais bítima que you, de gente que, al cuntrairo de nós, nun sabie i nunca saberá l que ye sonhar!...
Cumo tenendo nubres nos uolhos, nunca ancuntraran belheza nua bacalhoura que se meneia ne l rechino de l sol de Agosto.
You stou cierta que tu cuntinarás a çaracotear porende, a ouserbar ua flor, un ninico de eilefante a nacer, ua lhiebre na cama, oubir ls grilos a la nuite, l cantar de las checharras i you, mesmo sien te ber, acompanho-te na tue simplecidade i çanceblidade que solo puode tener quien nun tenga arganhas an l’alma i ne l coraçon.
Un beisico

4 comentários:

Unknown disse...

Que cousa mais guapa, faziste cun que de ls mius uolhos caíssen dues pérolas d'auga, perolas porque an drento traén ua riqueza mi grande - sentimentos de alma que l tou testo sacou de mi.

Bs.
Almendra

ACangueiro disse...

Son scritos assi que nos anchen l'alma i nos botan alas para bolar.
Ls pais fazen muita falta.

Anónimo disse...

Simplesmente lindo, bucólico ..., para quem conhece toda a história. Sem palavras e com lágrimas.

BigBrother disse...

Sin palabras. Tanto pulas cousas que se passoran que pula maneira cumo las zis. Busso pai era assi cumo um magico y fazi sunhar todos als que tenien la surte y la honra de se cruzar cum el. Las pessonas bansse mas la obra fica.

Enviar um comentário

Arquivo do blogue