Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

domingo, 20 de março de 2011

Cumo nun hei-de gostar!!?

Nun puode ser por menos. Se doutra maneira fura, era por se ua angrata para cun el i, angrata nun hei sido, al menos zde dous anhos atrasados. Falo-l, scribo-l, ye nel que penso las mais de las bezes. Solo nun fago amor cun el porque ende tengo que falar grabe.
Nun mangineis cousas!... Ye de l Mirandés que stou a falar, homes i mulhieres de Dius!

Cumo ye que nun hei-de gustar you de ti mie lhéngua guapa se tu me tenes lhebado anté giente tan antressante i buona?
Nun bal la pena amentar neilhes todos, porque, para alhá de séren muitos, me poderie çquecer d´alguns i apuis era anjusto.
Giente mui nobre, giente que se fusse prouísta tenie rezones de sobra para ser.
Nun son nien ampriales nien prouistas. Gusta-me a mi giente assi.

Apuis de tiempos a bibir cumo eiremita, quaije monja, hoije algo me chamou para fuora de miu cumbento. La sposiçon Máçcaras- A Dualidade de l scultor sendinés Jesé Antonho Nobre.

Que guapíssemo i balioso trabalho, anque you nun tebísse antendido l significado de muitas para alhá de la belheza stética i quelores. Bien seguro que la falha ye mie, mas que amporta, cada un sinte las cousas a sou modo.
You senti-me feliç por ber que un cunterránio, tamien daqueilhes eilustres que nun ténen proua, straformou piedra, palo i ferragachicos an preciosas obras d´arte, amerosas cumo seda, queloridas cumo la cinta de la raposa.
Parabienes Jesé Nobre.
Bi amigos, uns que me aparecírun na bida por bias de l mirandés, outros de outras squinas de l mundo.
Coinci outros.
Bina Cangueiro, ua tie linda, linda, cun uns carocolicos guapos ne l pelo, cun uns uolhos que se stán siempre a rir quando fala, apresentou-me outro mirandés, Luís Raposo, de Fuonte Aldé, la sue tie i ua nina guapíssema, dun quelor de trigueira madura.
Luís Raposo para alhá de la sue atebidade normal, tamien pinta.
Afinal de cuontas you yá l coincie un pouco, porque, l anho passado, na altura de l Festibal Intercéltico tubo ua sposiçon de pintura na Casa de la Cultura de Sendim. Pinta bien, a miu ber. Quando se ouserba pintura ou se lei un lhibro, quéda-se a coincer un pouco de l outor.
Outras sposiçones de Luís Raposo hemos de ber.

Nada ten cuntinaçon se nun tebir un anquemeço i, de acente, deixei-lo pal fin por tener sido einesquecíble: las palabras de l artista i sous agradecimientos, la música a encher la preça de casa de la Sociedade Nacional de Belas Artes salida de la gaita de foles, de la caixa i de l bombo, tan bien eisecutada por Jesé Galban, Armando i Antonho Cangueiro; las palabras de la pintora, persidente de la S.N.B.A.
Será que este eidefício antigo aguantará cun esta música tan fuorte sien se sbarrulhar, preguntou-me onte la persidente de l Cunseilho Técnico, dezie eilha nas sues palabras.
La eimaginaçon nun ten fin, cuntinou. Quando stábades a tocar, por sfregantes, bi la Vénus de Milo a scachar-se als cachicos!...
Feliçmente era l´ eimaginaçon i, la amponente stauta alhá quedou, naqueilha preça de casa daquel eidefício guapíssemo.
Isso ye de artista, senhora pintora!!...
Tamien la eimaginaçon de Jesé Nobre para criar ye de artista, dun artista cun probas dadas i de que todos nós mirandeses tenemos proua.




( Para quien nun sabe, Jesé Nobre ye l scultor, natural de Sendin, que fizo las stautas que stán na Praça de Miranda i l busto de l Padre Mourinho que stá al pie de l Jardin de l Passo)




Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue