Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sexta-feira, 14 de julho de 2017

L campo dun sfregante eiterno

(Cumo quien pica un palo)
 
Hai squinas adonde mos arrecantamos ...
para mos sentirmos siguros,
hai squinas que mos amedrúncan.
Hai nuites strelhadas
que de tan strelhadas mos angúlhen,
hai nuites scuras de barboletas
an que angulhimos la scuridon.
Hai campos que mos tóldian cun sou oulor,
hai oulores que nunca bóndan para mos ambudar.
Hai sfregantes eiternos,
hai sfregantes que se scápan nas alas dun suonho
i hai lhugares que nun sfregante
mos fázen nacer poemas.
Spera un sfregante,
l tiempo dun piçcar d´uolho a las palabras,
l tiempo de prender un mirar,
l tiempo de anroscar l filo al fuso
para que la maçaroca de sentires
báia ganhando cuorpo!
Apuis, será tiempo de ourdidura,
de tapar ls filos, de çtapar l cuorpo,
l tiempo de puxar la tela medrada
na fuorça de braços, beludo de piernas,
dundieç de manos.
Medrórun las palabras,
calhórun-se las palabras,
medrou la tela,
l tiempo fui-se a fugir i,
na berdade fui scassamente
l campo dun sfregante eiterno...

Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue