Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sexta-feira, 8 de fevereiro de 2019

Ls Fiscales de l Parque Nacional de la Gorongosa







Nun sou questumeira d´amantar ls filmes que beio, cuncertos ou óperas adonde bou, quelóquios ou palhestras, mas hoije nun registo. Nun registo mesmo porque me senti ir al cielo, Eden an tierra que lhougo ne ls pormeiros minutos me fizo slhagrimonar. Só me faltou la sala oureginária de l Cinema S. Jorge, pantalha grande, sala fantástica, cadeiras dóndias, adonde bi filmes que nunca mais se me çqueciu, cumo tal, Africa Minha, l´Amante de l Tenente Francés etc, etc. Daqueilha sala fazírun trés, apuis que bieno l tiempo de las picocas nas salas de ls Centros Comerciales. Bá, eiqui nun las hai, nó porque nun tebisse fragueses mas porque nun hai soto de pipocas. Muita cousa se passou, de mano an mano andubo,  até que fui cunsiderado d´antresse público i la Cámara de Lisboua an buona hora  l mercou. Alhá se fázen muitas cousas de la cultura sien filon de lucro: Fiesta de l Cinema Eitaliano, de l Francés, l Indie, strenas de filmes, etc, etc.

Un piloto d´abiones,  nun eiroplano que mais parece un páixaro grande, bola subre l Parque Nacional de la Gorongosa. Las bistas de riba son de la mais grande guapura. L riu Púngue staba drumido na prainura e a las bezes abrie ls braços para saludar l cielo que porriba l miraba i para lhebar auga mais acerca de las “machambas” adonde l milho, la batata doce ou mandioca medrában. L´auga inda staba scura, mas yá sien ser tiempo d´anchenas que apuis deixórun la nata para todo star stercado i spabilar i dar fruto an menos de nada.

Nunca aquel moçambicano habie pensado an ser piloto d´abiones. “You pensabe  que este modo de bida era para fidalgos, para outras classes sociales”, dezie el. L trabalho del era begiar las florestas i tierras de l parque i mandar las amboras als fiscales. Siempre a mirar para baixo i a registrar ne l cumputador todo l que ls fiscales debien de saber para fazéren sou trabalho naquel  melhon  de quilómetros quadrados de l parque: animales feridos cun las rateiras de cabos d´aço puostas por caçadores furtibos, sbandalho de florestas cun corte de umbilas i outras árboles de madeiras nobres, todo acontra-lei, fogos. “L miu scritório ye l mais guapo que puode haber ne l mundo”, dezie l rapaç, anquanto daba ua buolta mais an zlhado i fazie bolar flamingos dua lhagona.

Ls Fiscales de l parque Nacional de la Gorongosa  ye  un decumentairo de Carla Ribai, sendo James Byrne l predutor i l scritor, conhecido yá por África´s Lost Eden, Rebirth of Paradise.

Ls fiscales nun chégan para tanto terreno i fui perciso ampreitar mais. Fui la pormeira beç que mulhieres pudírun assentar-se cumo feturos fiscales de l parque. Aparecírun setecientos, homes i mulhieres,  mas la recruta era tan custosa que al fin stában quarenta, antre eilhes seis mulhieres, prontos para séren ampreitados.

Al fin de poucos dies yá habien zarmadelhado i arrecolhido un çambon de rateiras de cabos d´aço i assi, l parque, an pouco tiempo, dará seinhas de muitos mais animales. Redes  de madeireiros fúrun apanhados i ampresários strangeiros malsinados.

“Hai que lhuitar pula defesa de la fauna i mantener la biodebersidade para bien de las populaçones, de l paiç i de l mundo”, dezie Micaela toda concha, ua de las trabalhadoras, mai solteira d´ua filha, amostrando todo quanto la sue quadrilha de quatro pessonas habie recolhido na pormeira salida pul terreno.

L beternário, un rapaç pertués, cun la sue quadrilha de ajudantes, bai a todos ls animales que percísan de tratamentos médicos ou a poné-le seinhas eiletrónicas para le poder seguir l rastro.

Un lion habie atrabessado l riu i amenaçaba ls moradores d´ua aldé i tamien ls sous animales. L piloto cun un eilicópetro, fui-lo spostiçando i alhá iba fugindo i se bie antre las cronas de las árboles. Senti-me tamien alhá, uns cientos de quilómetros mais para dentro, ne ls “tandos”de Manica, quando ls tamien subrebolemos d´eilicópetro.

Talbeç hoije, apuis que me druma, l suonho seia bibido a la borda de la Sierra de la Gorongosa, acerca dua lhagona adonde ls flamingos fágan ua nubre quelor de rosa, l riu Púnguè arrame auga puls tandos, i you, stando alhá, me sinta ne l Jardin d´Éden.

Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue