![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivLfmjkglOiY4UCAitkjMgAazp32riTYxcdaJ8fgQsSUDE9riRTvnV39Q0IPvREJvz9BCjmST9G9k2Avw-7R4p839OEy4vCn56XLE551FMmw1z-vZ-E3_kt09xYqnJb6DFioTXyycrG_8/s400/ovelhas+2.jpg)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUDKvTE7h0Jrq6PhEGgpvDhsTMbQAaM76wnbNW6GaR6GbXlX_N0949VxVTMs2FjLC9a28iD6cv7jKab9A8QCVJKt-PlBmef0GTqWeWahdGiQItxCS6jbAQgEsHFZGWr93Yu-g_Qsh6438/s400/cabras.jpg)
...pul si pul não ye melhor ir do que l lhobo las coma...
Pensou esso tiu Miguel quando terminou ir a lhebar l ganado l banho para que l lhobo nun l comisse.
Alhá se bai el cun sou ganado, caras a la çuda de l Molinico.
Chegado alhá, iba metendo las canhonas, ua por ua, cumo manda la tradiçón ne l die de San Juan i çepuis de banhadas passában pa l outro lhado de la çuda.
Al fin, faltaba la cabra. Si que la cabra tamien la podie quemer l lhobo, inda que fura cabra! Teimosa que nien ua burra, tubo que fazer mais fuorça para la botar na çuda i quando se apurcatou, fui tamien tiu Miguel a l auga, lhougo el que afinal nun tenie miedo que l lhobo l quemisse i mais que todo, nun gustaba muito de auga i inda po riba frie.
La cabra passou pa l lhado de alhá i tiu Miguel tamien, todo molhado anrebulhado na manta.
La roupa staba frie, l die soalheiro i nun bai de modas, tirou ls benairos i quedou an pelacho.
Las canhonas tubírun miedo de l que bírun, saltórun a rodiónes i cada ua scapou para sou lhado.
Tiu Miguel dezie mal de su bida, i butou-se a boziar: "Ai Jajus, mas que fajerei you agora, quien me acudirá! Ai Jajus, ai Jajus!"
Tiu Miguel tenie esse modo de falar, ousaba muito ls "js", an béç de ls "zs" i "s".
I quanto mais boziaba i abanaba l pouco que tenie, mais las canhonas fugien i se metien an to las touças que habie.
Nun tubo outro remédio que se bestir cun ls farrapos molhados, ir atrás deilhas, dar meia dúzia de assobios a ls perros i assi tornou a tener l ganado junto. La stória quedou assi meio amouchada, para que ls de la Pruoba nun l fazírun ua trobas.
Ls de la Pruoba i ls de la Speciosa nun se dában bien i andában siempre a trobas, uns ls outros.
Tiu Miguel nunca mais oulhou a dreito pala cabra i se nun la matou fui porque percisaba de l mamar l lheite, quando andaba por esse termo afuora.
Sem comentários:
Enviar um comentário