Se me amostrasses l beneiro de las palabras
Agora que l miu ribeiro stá quaije seco
I las mies palabras quaije muortas
Cumo las xardas ne l charco cun pouco auga.
Meio atafanhadas
Ábren la boca cun falta de aire
Porque l ocigénio nun l chega
Para resfolgar.
Se me´ amostrasses l beneiro de las palabras
Daqueilhas bien fresquitas
Garimpaba cumo quien garimpa ouro
Quien sabe a torna jeira
Ó de qualquiera outra maneira
Cumo quien percura un tesouro.
An pagas
Cun eilhas screbie-te un poema
Cun las letras anrosairadas cumo quien
Anfila ua buolta de sartas.
Un poema
An que la métrica me bestie
I la rima me çpie l´alma.
Se m´amostrasses l beneiro de las palabras
Colherie desse manancial
L que me stá a fazer falta
Especiosa ye ua aldé de l cunceilho de Mirando de l Douro, çtrito de Bergáncia. La lhéngua falada ye l mirandés mas poucos la sáben screbir por haber sido ua lhéngua oural. Agora sendo oufecial yá puode ser screbida cun regras. Ye an mirandés que scribo eiqui nesta jinela birada pal mundo. BIEN BENIDOS EIQUI i an, http://www.adelaide-monteiro.blogspot.com
Moçambique

Parque da Gorongosa
Douro

An cama de mofo