Beio an ti, salgueiro ua amerosura que t´ambeijo. Las tues
flores mais paréçen parrecos apuis de secos, al nacer. Nó, muita mais brancura!
Talbeç mais algodon abierto a fazer niebe ne ls campos, mui guapos, anque só ls
tenga bido an filme. Só apuis te bénen ls bestidos de berano.
Apuis, stás siempre fresco. Se l´auga nun te passa acerca,
botas raízes sien miedo que se te scápen. Ténen la rata por cumpanha i tu nun
muorres d´amores por eilha…
Apuis, sós tan salagre, tan lebe! Se te púxan ou se se
chúben anriba, nun stás para anteimar a fazer fuorça para outro lhado: Partes-te
sien te drobar.
Nun antendo l tou mundo begetal! Tu nun sós teimoso i
partes-te sien t´anraibar.
Ne l mundo d´adonde you bengo, ls teimosos ténen carreira de
cochino muntés i hai-los, bei tu salgueiro, párten-se para nun se drobar, mas
antes disso, férben de raiba nas sues benas…
Sós afertunado, á salgueiro!!!!
Sem comentários:
Enviar um comentário