Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sábado, 10 de dezembro de 2016

A cinza i branco


Nun sei sei te pinte ou scriba,
nien sei se te cante ou beile.
A beilá-te, talbeç nun m'astreba
i para te cantar nun m'ajeite.
Para quei tanto paracismo,
se me scapas
cumo l aire de riba,
se passas sien un aceinho?
Ye lharga la nuite,
l cielo cinza,
pésan ls sigundos,
scapa-se l suonho,
tarda l'ourora,
cai la gilada,
nace nubrina,
fai-se çanceinho.
Abre-se l die,
ásparo i branco.
Acendo ls rachos,
alméian-se ls rostros,
ferbe-se l caldo.
Lhuitan las chiçpas,
stalha la lheinha,
crécen las brasas,
l reloijo dá horas
ne l campanairo.
Nun son Trindades,
son meias horas
a azucrinar,
a mandar quemer,
a mandar deitar.
Siguro l die,
para amostrar jeira.
An menos de nada
l die çcai,
l lhume chama.
Abaixa la nuite
i la nubrina,
cai la gilada
i l branco die,
nun fizo nada.
Drume-se la nuite,
acoca-se l moucho,
l lhume apaga-se.
Mais un rachon
para cumpanha.
Ne l campanairo
cántan las nuobe,
na nuite lharga...
Branca la nuite,
çerumbático l die.
Nun sei se bos cante ou pinte,
se bos scriba ou beile.
A branco i cinza...

Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue