Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

sábado, 14 de março de 2009

Sonidos i oulores de ls Anjos


Nada se acumpara a aquel oulor de yerba cortada pulas gadanhas; passo cuntino i cierto cumo se fura lida pauta de música; sonidos abafados antre la ierba i la fuolha de aço, harmonie cumo se beiláran juntos zde siempre.
Cordelinas de feno que despuis se aspargiran, niales de patoixas i coquelhadas çtapados; paixaricos cubiertos cun ierba.
Que se bai a fazer, naide ie amo de la bida i ls paixaros tampouco!
Todo isto habie bido, hai mais de quarenta anhos, anquanto inda paraba algun tiempo an la aldé.
Agora pega na gadanha quando an Primaberas yerbaceiras hai que cortar la yerba a dreitos a sue casa. Nun hai ningua asparecença, anque cun l oulor quede cun ls sentidos nas nubres.
Falta l passo cierto de ls gadanheiros; faltan las gadanhas picadas, capazes de cortar la barba mais dura de qualquiera home.
Assistiu l anho passado, quando dous homes cortaban la yerba de la lhameira que, por ser pequeinha, nun pudie passar la máquina.
Berdadeiros artistas de gadanha d´antiempos, sonidos afinados i cun toques ciertos cumo que se houbisse un maestro a ourientá-los.
Sonidos i oulores de ls anjos!...
Sonidos sien bruidos cumo se fúran de un beilado clássico i que nun podemos çperdiçar, por séren iá tan raras bezes oubidos!

sexta-feira, 13 de março de 2009

Porquei, à mar?

Miro para ti
I beio-te cheno de nubres negras
Que nun me déixan ber

La lhuç de l tou oulhar
Que me assústan i atafánhan
Amóstran-me papones
I nun me déixan nabegar

Porquei hai dies
Que te beio de augas claras
An que l aire ye cheiroso
I tous papones einocentes?

Cumo un golfino poulo tues óndias
Mato la sede, sorbo tou sal
Resfolgo tou oulor
I cun l oulhar ambaído
Perdo-me ne l hourizonte

Sentada
Debido cuntigo mius segredos
I apuis apaixonada
Meto-me por ti, à mar!...

Porquei hoije
Tues augas m´aspareçan trúbias
Me sinto triste, mal amada
L tous polbos medonhos me apéian
Me afógan i adominada
Me atíran contra ls fragones
I me mátan?

Porquei, à mar!...
You que te cuntei ls segredos
...Las eilusiones...

domingo, 8 de março de 2009

Ls Eiroplanos


Aquel risco branco de ls abiones que you bie ne l cielo, quando staba a ser buieira, inda no tiempo que nun andaba a scuola, siempre tubo an mi un grande facínio. Inda agora, quando beio, se me lhembra.
Diç que son más grandes que camenhones, dezie-me mie mai.
You inda l percurarie algo más, mas, cumo eilha nun sabie, quedábamos por eilhi.You solica ne ls cerrados eimaginaba cuontas, mas siempre me fizo muita baralhaçon, por nun se caiéren sien stáren colgados.
Tenie que ser ua lunjura mi grande, porque só se bie a relhampar ua cousica pequerrica cumo la mie mano!...
Seguie-los cun ls uolhos anté que zaparecien.
Solo quedei cumbancida quando, cun miu tiu Bulmiro, fui a ber l Poço de la Muorte.Se las motas andában alredor l poço sien se caíren, anton tamien ls airoplanos, se assegurarien!...Assí, an respeito a esso, la mie cabecica iba quedando más çcansada, nun fura un cierto die, tener ido mi bó Ana a ser buieira comigo.
Nunca andubo a scuola, l saber deilha era solo de l que oubie.
Dezie eilha, al mesmo tiempo que apuntaba l airoplano: olha Delaidica, yá me cuntaba mie mai que habie un tiu que se l prebenien las cousas i acertaba an todo, i que dezie ua porfecie.Dezie el: Mirai, quando todo stubir atrabessado de stradas, cun muitas ancruzelhadas uas cun las outras, la fin de l mundo stará acerca.
Aqueilhes riscos que fázen ls abiones, yá nun seran stradas, abó? Percuraba you.
Nun sei, mas mi buona seinha nun serán!...
You nunca más me çqueci disto; na mie cabecica quedou grabado cumo se houbira sido ua porfecie de Nostradamus, de quien nunca habie oubido falar.
Bi, anhos más tarde, muitas stradas, quando bolei nun airoplano.
Agora, quando falo cun bós ou leio ls blogs, bén-me la porfecie cuntada por mie bó a l’eidéia.

sábado, 7 de março de 2009

Las Pastoricas


Fui siempre un bechico por mi, mui amado.
(L mesmo nun puoden dezir outros que quedában sien la punta de l rabo, sien patas ou sien alas. Quando cunto a amigos, las scalabrices que fazie, díçen que nun ie cousa mie!...)
A las beçes benie tarde de ser bueira, ou que mie mai me mandasse a fazer algo de nuite, era cumo se bisse streilhas. Siempre me matou la cabeça, porque serie que aquel bechico botaba lhuç. Bien me fartei de las percurar de die para ber como éran, mas nunca fui senhora de ber ningua.
Agarraba no casulho, mirabalo por todos ls lhados i sien l fazer mal, punie-la outra beç arrimadica a la parede. Assi medrei cun essa magie de las Pastoricas.
Apuis de grande i apuis de benir para Lisboua, bi que las pastoricas bólan. Nun ie que seia pior, não senhor! Anté que se aspareçan inda mais a streilhas… mas són ruinicas!
Nun ie que inda ande a pensar porquei son relhuzientes… mas si porque será que eiqui nun ténan casica i ténan alas i na Speciosa estan siempre arrecolhidas.
Que lindo serie l termo no Brano, nas nuites calenticas, se tubissemos alhá Pastoricas boladoras!...
Nun tenerien eibeluído tanto, ou será que són como you quando era nina, arrecolhidas i ambergonhas?

terça-feira, 3 de março de 2009

Riu Douro Mirandés




An Pertual antreste faroç
I cun tues augas barreneste
Las peinhas stoureste
Mas debrebe amansieste
Anté la foç

An Miranda atalancórun-te l camino!...
Agora stás guapo i mansico
Adonde se spéilhan tous fragones.
An silenço, nun se spante l paixarico
A ber-te ban personas als milhones

L Dous

L fragon maior, l amarielho
Ye l más guapo de ls tous.
Apúntan-l alhá ua lhuç
Para que béiamos l dous

Diç que quien nun l bir

Nun se poderá casar.
You an moça, nesse ambair
Andube un anho a mirar

Anriba de la murailha
Muito caminei i mirei
Anté que un die çtraída
Ui!... Que yá l achei!...

Quedei tan cuntentica
Lhougo l fui a cuntar
Mirai!...Yá bi l dous
Yá me puodo casar!...

Lhebai-me deiqui

Quando miro al para trás
I beio las muntanhas que chubi
Las faias adonde me ampuialei
Ls balhes que atrabessei
L que daprendi i ansinei

Quando miro al para trás
I beio ls amigos que cunquistei
Las paixones que senti
An batalhas donde lhuitei
Ne ls caminos que segui

Quando miro al para trás
I beio las tierras que sembrei
Ls saberes que trasmiti
Que an yeras brabas preguei
I ls fruitos sanos que colhi

Quando miro...
Sinto-me marimunda
Bózio i pido
Lhebai-me deiqui!...

La tierra que me dan yá nun dá pan
La lei seguida ye tonta
I la semiente nun abrolha.

I you...sembrando...
Choro de delor…
I digo boziando
Lhebai-me deiqui
Por fabor!...

domingo, 1 de março de 2009

Sonidos i eimages de l silenço


Miro...
Mas nun beio.
Lhibartei-me.
Bolei cun alas d’anjo, lhebe i celhestial.
An pensamiento sou lebada por un airico I quiero ir atrás ua andorina que bolou de l miu beiral
Cun alas de suonho, subirto-me... mais lhebe.
Yá cansada, la abe apara nua peinha, al meio l mar de calmarie
Bou cernindo, andreito las piernas i aparo cun eilha tamien.
Diç-me:
Fai un resfuolgo fondo, mas sien bruído!
Oube l sonido lhebe de l mar que mos quier falar cun sou silenço.Bai loinge, an suonhos de nina!
Sabes: hai sfergantes an que mais bal que mos cálhemos
I déixemos que l silenço le fale al nuosso coraçon.
Hai sentimientos que la fala nun conhece
I eimoçones... que nun mos cáben an palabras.
Cerra ls uolhos, oube l arrolho de l mar, mira l hourizonte
I las paixarinas de l sol nas augas cristalinas
Guapo!... Sclamei!
De uolhos cerrados, bi aqueilha prainada de augas berdes cun reflexos dourados
Daquel sol caliente que me puso morena.
Cheirei la maresie que l airico an salba de prata m’oufrecie
I tornei al tiempo, a ti i amei.
Lhieba-me mais loinge, andorina de l miu beiral!
Quiero bolar porriba l dezierto scaldante
Rebolber-me na arena, nun arrebolcar fuora de mi.
Nó, nun te puodes ir!
Anton nun bés que las tues alas
Son de scuma de mar i de quimeras?
Abri ls uolhos i bolbi...!
A la rialidade que por sfergantes deixei.
An silenço, sonhei!...

Arquivo do blogue