Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

domingo, 8 de março de 2009

Ls Eiroplanos


Aquel risco branco de ls abiones que you bie ne l cielo, quando staba a ser buieira, inda no tiempo que nun andaba a scuola, siempre tubo an mi un grande facínio. Inda agora, quando beio, se me lhembra.
Diç que son más grandes que camenhones, dezie-me mie mai.
You inda l percurarie algo más, mas, cumo eilha nun sabie, quedábamos por eilhi.You solica ne ls cerrados eimaginaba cuontas, mas siempre me fizo muita baralhaçon, por nun se caiéren sien stáren colgados.
Tenie que ser ua lunjura mi grande, porque só se bie a relhampar ua cousica pequerrica cumo la mie mano!...
Seguie-los cun ls uolhos anté que zaparecien.
Solo quedei cumbancida quando, cun miu tiu Bulmiro, fui a ber l Poço de la Muorte.Se las motas andában alredor l poço sien se caíren, anton tamien ls airoplanos, se assegurarien!...Assí, an respeito a esso, la mie cabecica iba quedando más çcansada, nun fura un cierto die, tener ido mi bó Ana a ser buieira comigo.
Nunca andubo a scuola, l saber deilha era solo de l que oubie.
Dezie eilha, al mesmo tiempo que apuntaba l airoplano: olha Delaidica, yá me cuntaba mie mai que habie un tiu que se l prebenien las cousas i acertaba an todo, i que dezie ua porfecie.Dezie el: Mirai, quando todo stubir atrabessado de stradas, cun muitas ancruzelhadas uas cun las outras, la fin de l mundo stará acerca.
Aqueilhes riscos que fázen ls abiones, yá nun seran stradas, abó? Percuraba you.
Nun sei, mas mi buona seinha nun serán!...
You nunca más me çqueci disto; na mie cabecica quedou grabado cumo se houbira sido ua porfecie de Nostradamus, de quien nunca habie oubido falar.
Bi, anhos más tarde, muitas stradas, quando bolei nun airoplano.
Agora, quando falo cun bós ou leio ls blogs, bén-me la porfecie cuntada por mie bó a l’eidéia.

5 comentários:

Anónimo disse...

Buonos dies

cume diç la cuonta:
- Á pai! que páixaro será aquel, tán grande i que tanto ronca?
- Diç que ye un abión.
- Cu'ls uobos de la abiona si se fazerán tortielhas bien grandes! ...

Abraço

Anónimo disse...

Dius mos deia buonas tardes Adelaide

-Quando li esta cuonta i l que dezies de tue bó, tamien me bieno a la mimória l'eimaige i las falas de mie bó Felisbina, que sue alma stá ne l cielo i sou cuorpo quedou ne l cemitério de la Speciosa.
-Las mai-abós solo las apartamos quando la muorte benir por nós, esso puoden tener eilhas la certeza.
-Agora este boubielho gustaba de saber ua cousa, cumo ye la lhienda de la Speciosa?
Ls boubielhos siempre dezien que éran ls "çfolhados" porquei serie?

-Aguça-me la curjidade.

Deste boubielho beisicos
(Faustino)

Adelaide Monteiro disse...

Hei Faustino,
Ls de la Spciosa son ls Dexubados, quando biran la ruoda l molino a rodar dóran-le beisicos a pensar que era Nuossa Senhora i cfolhóran-se.
Beisicos

Adelaide Monteiro disse...

Boieiro,
Que frejuladas!...
La tue buiada bai bien, Boeiro?
Beisico
Adelaide

Anónimo disse...

Por anquanto bai indo, mas quando benir l sol i la mosca ampeçar a fungar ye que bán a ser corridas para poner la cria al suco ... nien de aeroplano las saco de las touças.

"- Á pai! que paixarote ye aquel?
- Eignoro!
- Mas que grande Eignoro."

Abraço

Enviar um comentário

Arquivo do blogue