Porque nun oubo
Quando me falas
Porque nun beio
Quando por mi passas
Nun me percures
l que stou a pensar
Porque you nada
Te puodo splicar
You sou l que puodo
I nó l que quiero ou debo
I na lhuita que cumigo trabo
You nun ganho nien perdo
Zambaínho la spada
Para me ferir
Pongo l scudo
Para nun ser atingida
Lhuito a sangre friu
An lhuita renhida
Nesta guerra
A que ando a fugir
I quando al fin percuro
Las bandeiras de bitórias
Çcubro ls mius çtroços
Colgados de las mies glórias
Al fin you paro
Quiero antender
Este zantendimento
Que comigo trabo
Sien querer
De drento para fuora
I de fuora para drento.
Mas a seguir
Fago las pazes cumigo
Sien ressantimento.
Especiosa ye ua aldé de l cunceilho de Mirando de l Douro, çtrito de Bergáncia. La lhéngua falada ye l mirandés mas poucos la sáben screbir por haber sido ua lhéngua oural. Agora sendo oufecial yá puode ser screbida cun regras. Ye an mirandés que scribo eiqui nesta jinela birada pal mundo. BIEN BENIDOS EIQUI i an, http://www.adelaide-monteiro.blogspot.com
Moçambique

Parque da Gorongosa
Douro

An cama de mofo
domingo, 3 de janeiro de 2010
Arquivo do blogue
-
▼
2010
(104)
-
▼
janeiro
(16)
- Ua pouca de calor nun die friu
- Quanta selombra!
- Fuge-me
- Para ua nubre
- Buonos dies Sol!
- Papeles i mais papeles
- Flor d´ EimbiernoTu sós singelai registente a la g...
- L bendedor de sardinas
- Die quinze ye la fiesta de Santo Amaro, na Speciosa
- Las Pandorcas
- Adonde stan ls puntones?
- La niebe cai
- Siempre me agrada la niebe...
- Fago las pazes
- Antreste
- Al anho de 2009
-
▼
janeiro
(16)
Sem comentários:
Enviar um comentário