Siempre gustei muito de spertar cun niebe: Abrir la puorta de l quarto que daba para uas scaleiras de piedra, caras al Sierro, uolhos meio cerrados de la lhuç clara, todo branquito, árboles muita beç tamien eilhas cargadas de branco.
Yá habie dito a mie mai muita beç, tomara que nebasse!
Fazie falta, responde-me siempre eilha;...apuis you quedo siempre un pouco zeiludida.
Hoije si hai ua pouca, nada que me mate la mie buntade tan grande, mas cumo l cielo inda stá cun un quelor çfrente, puode ser que benga mais.
You si quiero retener las cousas i ls sentires deiqui mas anque you nun queira deixar, eilhes bán-se zbotando. Cumo tal, you datrás sabie ber ne l cielo se eirie a nebar mais i agora stou naqueilha, cumo quien diç, benirá mais niebe ou mais auga que la zbote de beç?
Ye cun isso i outras cousas. Onte ajuntemos-mos a quemer ls reis, porbar l fumeiro na nuite de Reis. Fui un serano bien passado an família, pequeinha, que stá todo mundo porende a fuora a tocar la bida. Éramos seis i fumos quemendo i dando lérias. Fui un cacho de nuite bien passada para que la nuite nun rinda tanto als uossos na cama. Ye pena que la giente yá nun se ajunte a seranar.
Apuis passórun ls Pandorqueiros de Santo Amaro, la pormeira nuite. Yá perdi la cuonta de ls anhos que you nun oubie ls chocalhos de las Pandorcas i que nun staba no die de Reis acá. Las eimages benírun-me andebles, mas senti ua grande eimoçon i tornei l tiempo de nineç i de rapaza. Nun ye la mesma cousa, mas bal l sfuorço de mantener las tradiçones. Sali a la rue i inda fui al pie de l eigreija a dar bibas a Santo Amaro. Deiqui a delantre i anté l die catorze, tornarei, chuoba ou nebe, eirei a las pandorcas.
Nun cadernico screbi an traços lhargos l que eran las pandorcas de la mie nineç a partir de las stórias que miu tiu i Naçimento iban cuntando. Qualquiera die screbirei que agora nun tengo tiempo que bou a encher chouriças.
Especiosa ye ua aldé de l cunceilho de Mirando de l Douro, çtrito de Bergáncia. La lhéngua falada ye l mirandés mas poucos la sáben screbir por haber sido ua lhéngua oural. Agora sendo oufecial yá puode ser screbida cun regras. Ye an mirandés que scribo eiqui nesta jinela birada pal mundo. BIEN BENIDOS EIQUI i an, http://www.adelaide-monteiro.blogspot.com
Moçambique

Parque da Gorongosa
Douro

An cama de mofo
quinta-feira, 7 de janeiro de 2010
Arquivo do blogue
-
▼
2010
(104)
-
▼
janeiro
(16)
- Ua pouca de calor nun die friu
- Quanta selombra!
- Fuge-me
- Para ua nubre
- Buonos dies Sol!
- Papeles i mais papeles
- Flor d´ EimbiernoTu sós singelai registente a la g...
- L bendedor de sardinas
- Die quinze ye la fiesta de Santo Amaro, na Speciosa
- Las Pandorcas
- Adonde stan ls puntones?
- La niebe cai
- Siempre me agrada la niebe...
- Fago las pazes
- Antreste
- Al anho de 2009
-
▼
janeiro
(16)
Sem comentários:
Enviar um comentário