Moçambique

Moçambique
Parque da Gorongosa

Douro

Douro
An cama de mofo

quinta-feira, 12 de novembro de 2009

Medrou feliç


Naciu nua frincha streita, streita cumo un filo, antre la parede i l cimento de l chano. Sien ser ua planta aéria, peç que si era, tuoro antriçado, sien raça de tierra.
L´auga que l daba frescura era la de las nubres, rálas bezes na calor, ou la que apelidaba de onde an onde, quando lhabában l passeio de la casa.
Medraba. Nó tanto cumo las de ls basos, mas medraba; i peç que dezie a las armanas de la floreira, ou secálha a sue mai que antregou las semientes al airaçada: dai-me tantico de l buosso stierco para ber se you apelido fuorça para tener flores. Eilhas nun l dórun,… eran garunhas, las cundanidas.
Mas alhá bieno algo a afabor deilha, un tamporal i, neste caso la nuite de ambernie fazendo botar fuora l stierco i la tierra de la floreira, anchiu la frincha de caganetas i tierra. Quedou menos pobre.
Hai mundiadas assí, anque la maior parte deilhas ponga más pobres, ls pobres. “L´auga cuorre siempre para adónde hai más”, cumo diç l dito desideiro…
I la planta sentiu-se ne l cielo, alimentada cun aqueilhas caganetas i tierra a mistura. Biu-se medrar i quedar berde, raiç i tuoro más gordos i cada beç mais antriçado acontra la parede.
La famílhia tenie muita farroma, mas aqueilha planta passado pouco tiempo tenie floricas roixas, las mais guapas, pequerricas, mas cun oulor fuorte a asparecer tomielho. Era ua miniatura de “lavande” i las sues floricas eran tamien pequerricas.
Cuntinou a lhuitar acontra la sede i la fome, a bibir de pribaçones i, nesse bibir tornou-se cada beç mais fuorte.
Quando fui l tiempo de se renobar, para tornar a tener flores, oufereciu-las a ua nina que las lhebou nun açafate, para que sue mai las metisse nua bolsica para yerbas de cheiro.
La nina perfuma-se cun aquel oulor de l termo siempre que tira de la gabeta ua roupica, a la pormanhana.
Ficou feliç quando l dezírun. Recoinciu l sou oulor, quando la nina passou i dixo-l: yá stou outra beç a medrar, deiqui a uns meses puodes benir a colher mais flores.
Mira, quando bires que stás cun muita calor, lembra-te de mi, trai-me un buchico ne l regadorico cun que brincas a regar las floreiras, dá-me ua auguita… Sabes, you perciso muito más queilhas.
Assí fui. La bida adundiou-se-l un cachico, por bias de la nina.
Medrou cada beç más i botou flores inda más perfumadas, porque medrou cun amisade i cun oujetibos.
Medrou feliç.

Sem comentários:

Enviar um comentário

Arquivo do blogue